| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 |
| 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 |
...Jestem ciekawa Ciebie... ciekawa tego co kryją Twe spojrzenia... co masz a czego nie, co dostać byś chciał a co dać pragniesz... o czym myślisz gdy sen nie przychodzi?... żyjemy pełni ukrytych w nas wulkanów, pełni snów o ogniu... ogniu tym co rozpala...
do białości... czerwone wino w nas... poszukamy?... w nocnym walcu gwiazd... tej siły potężnej... co gdzieś między snem a przebudzeniem, między iluzją a prawdą... pośród szarości odcieni... wciska dwa ciała w siebie...
Gdzieś ponad nic nieznaczącym wszystkim…
jest wszystko oznaczające NIC.
To już trzydziestka! Tak niewiele zmian a tych cholernych lat przybywa. Kolejny rok, kolejny bilans zysków i strat. Zysków-dobre sobie. Straty. Hm.. Może jednak powinnam postarać się o kredyt na szczęście? Tylko...kto mi wystawi zaświadczenie o czystym sumieniu?
I znów pojawia się banalne stwierdzenie- Nie tak chciałam żyć! Już w podstawówce miałam mnóstwo pomysłów na przyszłość, wszystko jawiło się tak różowo. W którym miejscu popełniłam błąd, kiedy wybrałam niewłaściwy zakręt? Niczego nie wybierałam cholera! Dałam się ponieść biegowi wydarzeń i to właśnie był mój błąd. Na co liczyłam, tak za NIC, bez żadnego wysiłku? Idiotka.
Ktoś pogniótł ci skrzydła
Zabrał aureolę
Pobrudził ręce
Byłeś kiedyś aniołem
Pamiętasz?
Dziś nie potrafisz nawet
Powiedzieć gdzie leży Niebo
Dlaczego tak często ludzie,których znamy okazują się zupełnie innymi ludżmi...?
Już niedługo jakoś pozbieram to wszystko w sensowną całość...
Od czego by tu zacząć...Sama nie wiem. Właściwie to nie mam ochoty na wyjaśnienia typu dlaczego przepadłam, co się ze mną działo. Pewnie wszystko samo wyjdzie w praniu.
Czytając stare notki miałam okazję spojrzeć na siebie z perspektywy tych dwóch lat. Do tej pory sądziłam, że upłynęło sporo czasu a jeśli chodzi o mnie to dalej jestem w tamtej "epoce". Owszem, w moim życiu zaszły zmiany, ale czy ja sama się zmieniłam? Nie. To straszne! Bo przecież człowiek powinien się zmieniać a nie tkwić w martwym punkcie. Zwłaszcza jeżeli zmiany mogą być szansą na osiągnięcie czegoś lepszego, jakiejś wewnętrznej harmonii. A u mnie dalej wszystko splątane w supeł, którego czasem już nie mam siły i ochoty rozplątywać. Bredzę. Póżno już....
Cieszę się, że było mi dane wrócić do tego świata. Pewnie trudno w to uwierzyć, ale podczas mojej nieobecności nie było dnia żebym nie pomyślała o tym świecie, nie zatęskniła...(warto nadmienić, że po prostu nie miałam dostępu do sieci) Cieszę się, że mogę znowu czytać Wasze notki. Być może zabrzmi to banalnie czy cukierkowo, ale te Wasze refleksje, przeżycia dają człowiekowi swego rodzaju siłę.
***
A tymczasem mój mały brzdąc wyrósł na niesamowitego dwuletniego urwisa. W dodatku jest taki podobny do swojej mamy :))