| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
| 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 |
W maleńkim zakątku nieba...
Są ci najbardziej nieśmiali
i skromni, którym wystarczy
strumyka blask i jeden obłok
zamiast chwały gwiazd,
podróży anielskich,
tworzenia nowych światów.
Oni wolą
siedzieć na murawie
ze szklanką wody w ręku
i patrzeć na drobne fale,
w których odbija się czas...
Właściwie po co ja to robię? Katuję się ćwiczeniami,jakąś chińską herbatką.Po co? Przyznaję-wysiłek fizyczny pomaga trochę psychice.Jak dotąd tylko psychice.Efektów wizualnych raczej brak.W każdym razie nadal nie mieszczę się w ulubione dżinsy...
...Market.Tłok.Duszno.Brak powietrza....brak powietrza!Wszystko wiruje.Ciało bezwładnie opadające na posadzkę...Gdzieś...w oddali...krzyki...zamieszanie...
...Co się dzieje? Skąd wziął się ten lekarz? Chcę do domu...Takie zamieszanie wokół mojej osoby...Niepotrzebnie...Wstyd...co za wstyd...Chcę zniknąć...Zapaść się pod ziemię...
„-Dieta? To ma być dieta?! To...dziś to właśnie jej efekty.musi pani uważać! „
Przestraszyłam się.A gdyby to się stało gdzieś w parku,podczas spaceru z Jacusiem? Muszę posłuchać tego lekarza.Ale jak pobudzić apetyt? Apetyt na jedzenie...Apetyt na sen...Apetyt na życie...Apetyt na szczęście...
niebo spada nam na głowę
nie po to by nas przygnieść...
ale by się nami zachwycać
gdy się podnosimy...
i ja się podniosę...
otrzepie zakurzoną sukienkę...
wiatrem osuszę oczy...
przywdzieję najpiękniejszy uśmiech...
i ruszę z wdziękiem przed siebie...
lekko kołysząc biodrami....
Kiedy zobaczyłam tego aniołka za szybą
Wiedziałam, że jest dla Ciebie...
Wiedziałam, że będzie Cię chronił kiedy
Będę daleko...
Że jego skrzydełka Cię osłonią....
Jego serce ogrzeje...
Teraz patrzę na niego i zastanawiam się....
Czy on zdoła ocalić wszystko...
Minął już rok a wydaje się jakby to było wczoraj...
Nadal tak trudno pogodzić się z jego odejściem.Odejściem na zawsze...to tak bardzo boli!
Napis wyryty w kamieniu „Tu spoczywa...żył 32 lata...”
Stojąc tak,wpatrzona w ów napis wracam myślami do tych czasów...Ja i mój brat...Mój brat i ja...Wszędzie razem.Zawsze razem;Dzieciństwo,pełen buntu okres dojrzewania,szkoła,wakacje,pierwsza praca,wreszcie własna firma.Razem uczyliśmy się życia.Uczyliśmy się ŻYĆ...
...zostałam sama...
...Tłumiony szloch zaciskający się pętlą na gardle.
-Nie będę płakać braciszku.Będę dzielna.Będę silna.Dla Ciebie...Za Ciebie...
Nie dotrzymała obietnicy.Kiedy minęła bramę cmentarza eksplodował ból,rozpacz,przeszywająca tęsknota raz po raz wstrząsając jej ciałem...
...A płomyk na grobie podskakiwał radośnie zadowolony z odwiedzin...siostry...